Benetan gustatzen zaiguna egiteko gogoa izanez gero, benetan diotsuet asko gozatzen dela, eta gogobetetasun hori, gustatzen zaizunaz bizi ahal izatea, ezin da ezerekin alderatu». Honezkero, esan dezaket oso harro nagoela gaur egun naizen pertsonaz, eta hein handi batean hona lanera etortzean eman nuen pausoagatik da, hasiera bat bera ere ez baita erraza, baina une zailetatik ere ikasten dela esan dezaket.
Gazte gaztetatik, nerabezaro aurretik, ekintza solidarioetan eta kirol-jardueretan, aisialdian eta haurren zaintzan parte hartzen duzu. Nola eta noiz aurkitu duzu zure baitan hezkuntzarekiko grina hori?
Desde luego, todo un reto.
Ekintza solidarioei dagokienez, La Sallek aukera ematen die bertako ikasleei horrelako ekintzetan parte hartzeko, Tandanacui taldeetan esaterako, eta DBHko urteetan aukera paregabea iruditu zitzaidan, elkarte horietan modu batera edo bestera laguntzea.
DBHko urte horietan, Lehen Hezkuntzako talde bat hartu eta astean pare bat egunez entrenatzeko aukera ere ematen digu ikastetxeak, ondoren larunbatetako partida jokatzeko. Niri beti gustatu izan zait hezkuntzaren arloa, eta, gainera, hori ere diru bat ateratzeko modua zen, ez asko, baina adin horretan nahikoa.
Gainera, beti izan dut argi aisialdiko begirale titulua atera nahi nuela, oso gustuko nuelako haurrekin lan egitea, dela begirale gisa, dela zaintzaile gisa, dela eskola partikularrak ematen. Titulua lortu nuenean, udan hasi nintzen begirale lanetan, eta horretaz gain, haurrak ere zaindu ditut eta eskola partikularrak eman ditut.
Egia esan, ez dakit noiz jakin nuen hezkuntza arloan lan egin nahi nuela, baina txiki-txikitatik gustatu izan zaizkit haurrak, eta beti izan dut erraztasun handia haiekin lan egiteko orduan.
Esan liteke etengabe uztartu dituzula ekintza eta prestakuntza, parte hartu duzun arlo guztietan. Eta zure “denbora libreetan” – ironiaz horrela deitzeagatik – jatetxeko zerbitzaria izan zara. Nola lortu duzu indarrak mantentzea eta hainbeste jarduera uztartzea?
Lehen esan dudan bezala, beti gustatu izan zait haurrekin lan egitea, edozein modutan, eta egia esan, horrelako lan txikiak egiteko ez nuen inoiz “nagirik” izaten, oso gustura egiten nitutelako. Graduko lau urteetan arratsaldeetan umeekin lan egin izan dut beti, eta asteburuetan jatetxean egoten nintzen. Egia esanda, askotan estutasun handiko uneak izan ditut ezin izan dudalako denera iritsi, baina uste dut beti ateratzen direla indarrak gustatzen zaiguna egiteko. Gainera, Lehen Hezkuntzako graduan ez da ikasketa ordu asko egin behar. Hau da, gradu horretan taldekako eta banakako lan asko egiten dira, eta, beraz, beti dago denbora gauza guztiak ahalik eta ondoen antolatzeko eta aurrera egiteko.
Ikasketak Donostian amaitzen zenituenean, Alacanteraino egin zenuen salto. Nabaritu duzu alderik aurreko urteetan Zarautzen edo Azkoitian izandako esperientziek alderatuta?
Bai, jauzi handia nabaritu dut. Azken finean, graduan egindako praktiketan, “praktiketako ikaslea” zara, tutoreak bere lana egiten du eta zuk harengandik ikasten duzu. Alacanten, berriz, irakaslearen lana benetan zer den ikusi ahal izan dut, Entzumena eta Hizkuntza espezialista nire kasuan. Hasieran oso zaila izan zen, aste batetik bestera etorri behar izan bainuen ezer ezagutu gabe, ezta inor ere, pisurik izan gabe. Eskolan ere oso gogorra egin zitzaidan, lehenik hizkuntzagatik, ni ez bainengoen ohituta Entzumena eta Hizkuntza gaiarekin lotutako hiztegira gaztelaniaz, eta, bestetik, espezializazioko praktikak oso laburrak izan zirelako. Baina, nire harridurarako, ikastetxeko irakasle guztiek hasieratik emandako tratua oso ona izan zen, eta horrek asko lagundu zidan lanera eta eskolara egokitzen. Ikasleekin lan egiteari dagokionez, hasieratik oso libre sentitu naiz eskolak prestatzeko eta ikasleekin lan egiteko orduan, eta horregatik, oso erraza izan zait ikastetxe honetan lan egitea. Esperientzia honek benetan gustatzen zaidana ikusteko balio izan dit, izan ere, ni irakaslea izanik, ikasteko tutorerik izan gabe, ikasleekin egindako lanaren atzean dagoen lan guztia ikusi ahal izan dut, bai hezkuntza premia bereziak dituzten haurrekin lan egiten duten tutoreekin, bai irakasle gelekin, kanpoko kabineteekin, kanpoko logopedekin… Eta guztien arteko koordinazio hori ikustea oso polita iruditu zait.
Nabari da asko gozatzen duzula egiten duzun guztiaz. Zer gomendatuko zenieke Deustuko Unibertsitateko beste ikasle batzuei ere beren lanbideaz gozatzeko?
Ez dezatela galdu beldurragatik edo segurtasunik ezagatik sortzen zaien edozein aukera. Beldurrik gabe egin dezatela, ziur bainago benetan gustatzen zaien zerbait bada ondo aterako dela. Eta ondo ateratzen ez bada, ziur zerbait berria ikasten dela, espero ez zen zerbait. Horrela gertatu zait niri. Alacantera 22 urterekin iritsi nintzen, unibertsitatetik atera berria, beldurrak, segurtasun ezak, ziurgabetasuna… Eta orain, Alacanteko etapa amaitzear dagoela, pertsonalki eta profesionalki ikasi ditudan gauza guztiak ikusten ditut, eta duela 6 hilabete ez bezalako pertsona bat ikusten dut. Onartzen dut egun askotan oso gaizki pasatzen dela, dela lanagatik, dela beste gauza batzuengatik, baina une horiek onak gehiago gozatzea eragiten dute. Benetan gustatzen zaiguna egiteko gogoa badago, benetan ziurtatzen dizuet asko gozatzen dela, eta gogobetetasun hori, gustatzen zaizunaz bizi ahal izatea, ezin da ezerekin alderatu. Une honetan, esan dezaket oso harro nagoela gaur egun naizen pertsonaz, eta hein handi batean hona lanera etortzean eman nuen urratsagatik, ez baita erraza printzipio bat bera ere, baina esan dezaket une zailetatik ere ikasten dela.
Eskerrik asko elkarrizketa honetan eskaini diguzun denboragatik. Zer oroitzapen dituzu Deustuko Unibertsitateko ikasgeletatik igaro zineneko garaiaz?
Nahiz eta graduaren azken urtean ezin izan genuen nahi adina gozatu pandemiaren ondorioz, karrerako lau urteetan, akademikoki hazteaz gain, pertsonalki ere hazi naizela iruditzen zait. Horrez gain, lagun handiak ditut unibertsitatetik, eta zoragarria iruditzen zait maite dudan zerbait partekatu ahal izatea hasiera batean ezertaz ezagutzen ez nituen beste pertsona batzuekin. Askotan gogoratzen ditut gradua amaitu ondoren egin nahi genuenaz hitz egiten genuen elkarrizketa haiek, eta lau urte geroago hemen nago, Alacanten, hori baitzen graduaren ondoren egitea espero nuen azken gauza, baina hori ere oso pozgarria iruditzen zait.
