Kostatu zitzaidan ulertzea zeintzuk ziren kalitatezko lanak bilatzeko bideak, ez baita ikasketetan irakatsiko dizuten zerbait (…) Itsu-itsuan ibiltzen gara, zer egin oso ondo jakin gabe, norbaitek zuregan erreparatzeko adinako itxaropenarekin (…) Une horietan izaten dituzun emozioak kudeatzea oso zaila da. Ni oso galduta sentitu nintzen, etsita, zapuztuta, triste, epaituta, eta askotan porrot egin izan banu bezala. Hala, 3R programa ikusi nuen gida baliagarria izateko aukera gisa.
Psikologo kliniko izateko prestakuntza 2019an amaitu zenuen, eta garapen profesionalari ekin zenion Urbegin, Genero Berdintasuneko arduradun gisa, eta Nuestra Señora de los Desamparados Asiloan, psikologo gisa. Nolakoak izan ziren lehenengo esperientzia haiek?
Zalantza eta ziurgabetasun handiko unea izan zen, ez nuen imajinatzen zer aurkituko nuen eta zer egin beharko nuen. Urbegin, praktiketako kontratua zenez, tutore zoragarri bat aurkitu nuen, eta enpresaren funtzionamendua eta egin beharreko lanak azaldu zizkidan, nire zalantza guztiak argitzeaz gain. Horrek konfiantza sentitzen eta nire ideiak garatzen lagundu zidan. Hala ere, denbora gutxian ikusi ahal izan nuen zeregin administratiboek motibazioa kentzen zidatela eta jendearekin harreman handiagoa zekarten zereginen bila nenbilela.
Nuestra Señora de los Desamparados Asiloan berriro konektatu nintzen maite dudan guztiarekin eta zuzeneko harremanarekin. Gogoan dut goizetan Urbegirentzat telelana egiten nuen bitartean, Asiloan lan egin ahal izatea eskatu nuela. Hala, goizeko 6:30ean jaikitzen nintzen eta arratsaldeko 20:30ean amaitzen nuen lanaldia gutxi gorabehera. Gainera, COVID-19an positiboa zutenen unitatera joaten nintzenez, isolamendu osoan egon behar izan nuen aldi horretan. Niretzat pasatzen utzi ezin nuen aukera bat izan zen, karreraren ondoren espezializatu nahi nuen esparruetako bat baitzen. Gogorra izan zen. Erabiltzaileekin hitz egitea, haien familiekin harremanetan jartzea eta zentroko profesionalei denbora pixka bat eskaintzen saiatzea, nola zeuden ikusteko, baina merezi izan zuen. Egiten nuenaz gustura eta pozik sentitu nintzen lagundu ahal izateagatik.
2021eko urtarriletik 2022ko abuztura Karrantzako Udalean lan egin zenuen, lehenik Kultur Etxean kultura dinamizatzaile gisa, gero administrari laguntzaile gisa eta, azkenik, gida turistiko gisa. Nola bizi izan zenuen aldaketa gogor hori?
Kasu horietan, gero eta gehiago ikusten nuen neure burua langile gisa egiten nituen lehen urratsetan: epeak betetzen, ordutegiak betetzen, langile gehiagorekin lankidetzan aritzen, etab. Horrek lan munduaren eta berarekin dakarren guztiaren ikuspegi errealista ematen dizu.
Itxuraz egin nahi nuenetik oso ezberdinak izan arren, asko irakatsi zidaten. Batzuetan lan asko gutxietsi egiten ditugula uste dut, gure esparrura hurbiltzen ez direnez denbora galduko dugulakoan, baina ezta hurrik eman ere.
Adibidez, turismo-gidari lan egin nuenean, aldi berean 80 pertsona arteko bisitak egitera iritsi nintzen, eta motibazio eta trebetasun pertsonal handia aurkitu nuen, baina ez nuen uste halakorik nuenik, eta gaur egun oraindik lagun ditut ezaugarri horiek. Hala ere, administrari laguntzaile gisa lan egin nuenean, gustatuko zitzaidan lan bat izango zela pentsatu nuen, nire erosotasun eremuan mantentzen ninduen zerbait. Baina pertsonekin harreman handiagoa duten beste lan batzuetan gehiago ikusten nuen neure burua
Horrela, jakin nuen lan guztiek neure burua ezagutzen, nire mugak ezagutzen eta egin nahi dudan bidearen ildoak ezartzen laguntzen didatela. Eta horrek zerikusi handia izan zuen nire ondorengo erabakietan.
2022an bertan, Deusto Alumnirekin 3R programa egitea erabaki zenuen (ikus. oharra). Zerk animatu zintuen salto hori ematera?
Egin nituen lanen ondoren, “orain edo inoiz ez” sentitu nuen, eta psikologia klinikoaren esparruan aukera txiki batean oinarritutako bilaketari ekin nion. Kostatu zitzaidan ulertzea zeintzuk ziren kalitatezko lanak bilatzeko bideak, ez baita zure ikasketetan irakatsiko dizuten zerbait (…) Ez dakizu atean jo behar duzun edo enplegua bilatzeko plataformetatik zure hautagaitza bidaltzen duzunean norabait iritsiko den.
Itsu-itsuan ibiltzen gara, zer egin oso ondo jakin gabe, norbaitek zuregan erreparatzeko adinako itxaropenarekin norbaiten arreta erakartzeko adina egin dugulakoan, baina benetan ez dakigu curriculum bat behar bezala idazten edo elkarrizketa bati aurre egiten.
Une horietan izaten dituzun emozioak kudeatzea oso zaila da. Ni oso galduta sentitu nintzen, etsita, zapuztuta, triste, epaituta, eta askotan porrot egin izan banu bezala. Hala, 3R programa ikusi nuen gida baliagarria izateko aukera gisa”.
Zer alderdi nabarmenduko zenituzke programa horretan parte hartzeari dagokionez?
Lasaitasun handia eman zidan bilaketa-lanetan bakarrik ez nenbilela jakiteak. Ainhoa Honorato nire orientatzailea bezalako gidari ona izatea ekaitzaren erdian aire freskoa izan zen.
Egiten ari nintzen lan guztiak errepasatu genituen, bide zuzena jarraitzen ari ote nintzen jakiteko.
Curriculuma eguneratzen eta erakargarriagoa egiten lagundu zidan, nire ohiturak aztertu zituen, benetako elkarrizketa bat prestatzen lagundu zidan, eta lan esparruko iraganeko egoerak errepasatu genituen, nire helburuak eta motibazioak norabide bakar baterantz bideratzeko. Lana bilatzeko bideak nola erabili azaltzen zuten tailerrak ere egin nituen, zer egin eta zer ez jakiteko.
Psikologia klinikoaren esparrura bultzatu ninduen aukera handi hori eskertu behar dut. Izan ere, lehen urrats hori erabakigarria izan zen beti nahi izan dudan lekura iristeko: nire kontsultara.
Etorkizunerako onena opa dizugu eta zenbaki honetan parte hartzeagatik eskerrak eman nahi dizkizugu. Zer oroitzapen dituzu Deustuko Unibertsitateko ikasgeletan izan zineneko garaiaz?
Asko eskertzen dizkizut desio onak eta elkarrizketa honetan parte hartzeko aukera. Nire esperientziari ahotsa emateko modua eman dit, eta espero dut jende gehiagori lagundu izana bere bizitzako fase honetan bakarrik ez sentitzen.
Deustuko Unibertsitateari dagokionez, ilusio eta nostalgia handiz gogoratzen dut bizi izan nuen guztia. Irakasle askoren oroitzapen onak ditut eta zer bitarteko jartzen zizkiguten eskura. Gogoan dut, halaber, nola sumatzen nuen unibertsitatera joan aurreko ideia. Izugarria egiten zitzaidan. Han, dena ilusioz eta esperientziaz beteta egon zen, eta orain oso iheskor sentitzen da. Baina, jakina, sekulako eragina izan zuen nire bizitzan.
Psikologia nire bizitza da, eta ez dut ulertzen bizitza haren bidez ez bada. Deustuko Unibertsitateak, karreran zehar eta ondoren, nire bidea aurkitzen eta nire ametsak egia bihurtzen lagundu zidan, eta beti gogoratuko dut, ahalegin guztiak gorabehera, merezi izan baitzuen eta orain naizena izatera eraman baininduen.
Izan ere, nire kontsultara bidean, unibertsitate aurretik igarotzen naiz egunero, eta nire ikaskideekin atseden hartzeko, lanen bat egiteko, azterketa bat egin aurretik edo eskolak amaitzean, kale horietako brisak garai haietara eramaten nau eta aurpegian irribarre bat marrazten zait.
3R Gaztea. Bizkaiko Foru Aldundiko Enplegu, Gizarte Kohesio eta Berdintasun Sailak finantzatutako eta Deusto Alumnik garatutako programa horren helburua da Deustuko Unibertsitateko graduko eta graduondoko 30 urtetik beherako tituludunei, Lanbiden izena emanda eta Bizkaian erroldatuta daudenei, laneko orientazioko ekintzak (profilaren, curriculumaren eta ibilbide profesionalaren diagnostikoa eta prestaketa), tailerrak eta laneko bitartekotza eskaintzea.
