Barru-barrutik motibatzen nau profesional gisa hazteak, nolabait gehien behar dutenen bizitzak eraldatzen laguntzeko. Azkenean, hori da nire helburua: nire lanak balio dezala, behar den tresnarik ez duten pertsonen bizi baldintzak hobetzeko.
Zure ibilbidea ikusita, gai humanitarioekiko eta garapenarekiko interes argia duzula ikusten da, Genevako Shelter Centren duzun esperientziatik hasi eta Ganteko Gatazka eta Garapen Ikasketetako masterreraino. Zerk erakarri zintuen hasiera batean arlo horretara eta nolako bilakaera izan du zure interesak esperientzia horietan?
Gai humanitarioekiko eta garapen-gaiekiko dudan interesa nire bizitzako funtsezko etapa batean oinarritzen da. Batxilergoan, irakasle batek politikaren eta gizarte gaien mundura sartu gintuen. Berehala, pasio bihurtu eta jakin-mina piztu zidan. Munduari beste begi batzuekin begiratzen hasi nintzen: ingurune eroso batean hazi izanak dakarren pribilegioaz jabetu nintzen, eta ulertu nuen pertsona guztiek ez dutela zorte bera.
Deustuko Unibertsitatean, Giza Eskubideekin eta gatazka humanitarioekin lotutako irakasgaiek arreta erakarri didate beti. Orduan jabetu nintzen arlo horretan sakondu nahi nuela akademikoki. Hainbat aukera aztertu ondoren, Ganteko Unibertsitatea eta hango masterra aukeratu nituen, bai irakasleen kalitateak bai gai zerrendaren garrantziak erakarrita.
Niretzat, garapena eta ekintza humanitarioa funtsezko arloak dira nazioko zein nazioarteko gatazkek markatzen duten mundu honetan. Barru-barrutik motibatzen nau profesional gisa hazteak, nolabait gehien behar dutenen bizitzak eraldatzen laguntzeko. Azkenean, hori da nire helburua: nire lanak balio dezala, behar den tresnarik ez duten pertsonen bizi baldintzak hobetzeko.
Shelter Centren, Liburutegi Humanitarioa koordinatu zenuen eta InterAction proiektuan parte hartu zenuen. Zer erronka nagusi eta zer ikaskuntza aurkitu zenituen esperientzia horietan?
Shelter Centren izan nuen esperientzia oso aberasgarria izan zen. Nire lehen lan esperientzia izateko ezin izan nuen leku hoberik aukeratu. Shelter Centre, gainera, ingurune paregabea da, mundu osoko praktiketako pertsonek osatzen baitute taldea. Nigeria, Nepal edo Australia bezain herrialde desberdinetako pertsonekin elkarlanean aritzeko aukera izan nuen. Horrek oso kultura desberdinetako pertsonekin lan egiten ikasteko aukera emateaz gain, lan mundua ikuspegi globalago batetik ulertzen ere lagundu zidan.
Han nengoela, bi proiektu desberdinetan egin nuen lan, eta asko eman zidaten. Shelter Centre-ren lana, une hartan, ia erabat ezezaguna zitzaidan esparru batean zentratzen da. Horrek GKEaren eduki berrietara eta funtzionamendu moduetara azkar egokitzera behartu ninduen, eta sendotu egin zuen nire erresilientzia eta testuinguru berri eta desafiatzaileetara egokitzeko gaitasuna.
Esperientzia horren unerik nabarmenenetako bat Humanitarian Library-ko koordinatzailekide gisa izan nuen rola izan zen. Hori izan zen lider rol batekin izan nuen lehen harremana eta, horri esker, talde multikultural eta askotariko bat koordinatzen ikasi nuen, helburu komunak lortzeko elkarrekin lan egiten genuen bitartean.
Azkenik, proiektuen garapenarekin lotuta ikasi nuen guztia azpimarratu nahi dut. Hori izan zen nire hazkunde profesionalerako funtsezkoa esparru batera egin nuen lehen hurbilketa praktikoa, eta bikain prestatu ninduen Bruselako Belgikar-Italiar Merkataritza Ganberan izan nuen posturako.
Zure GrALak eta MALak oso desberdinak diren gatazkako bi gai jorratzen dituzte: lehena, Errusia eta Ukrainaren arteko gerra, The effects of International Armed Conflicts on Civilian Women: a case study of the Russian invasion of Ukraine, eta bigarrena, nazionalismoa eta memoria kolektiboa, The relationship between Nationalism and Collective Memory through the Basque Conflict. Zerk bultzatu zintuen gai horiek aukeratzera eta zeintzuk izan ziren zure ondorio nagusiak?
Karrerako laugarren urtean, Errusia eta Ukrainaren arteko gatazka piztu zen. Gatazka edo gerren testuinguruan genero dimentsioa ikertu nahi izan dut betidanik, eta gatazka horren nobedadea bereziki kontuan hartuta, oraindik sakon aztertu gabe zegoen gai bati heltzea erabaki nuen. Erronka handia izan zen, une hartan eskuragarri zegoen informazioa mugatua baitzen. Hala ere, gerra horrek emakumeentzat izan zitzakeen berariazko arriskuetan oinarritutako azterketa bat garatzea lortu nuen.
Identifikatu nituen mehatxu nagusien artean, hauek zeuden: barruko zein kanpoko joan-etorriak egiteko arriskua; sexu-erasoak; familiak banantzea; eta egoera horien ondorio psikologikoak. Lana abiapuntu sendoa izan zen arren, badakit jakin, gaur egun dauden baliabide eta ikerketekin, askoz ere osoago garatu zitekeela.
Bereziki harro nago Master Amaierako Lanarekin, pertsonalki inplikatzen ninduen gai bati heldu niolako. Euskal gizartearentzat garrantzi handia duen gai batean sakontzeko aukera izan nuen, hau da, euskal gatazkan sakontzekoa eta, aldi berean, gatazka horrek nire belaunaldiari nola eragin zion aztertzekoa.
Ohartu nintzen gatazka hori belaunaldien artean transmititzeko moduak eta familian nagusi zen narratibak berebiziko garrantzia zutela gazteek beren nortasun nazionala hautemateko eta adierazteko moduan, bai Espainiari dagokionez, bai Euskadiri dagokionez. Ikuspegi horrek aukera eman zidan askotariko testuinguruetako gazteak elkarrizketatzeko, eta horrek izugarri aberastu zuen nire analisia.
Proiektuak, nire ezagutzak zabaltzeaz gain, interes handia piztu zuen nigan etorkizunean gai hori ikertzen jarraitzeko.
Hiru herrialdetako hiru unibertsitatetan (Deusto, Groningen eta Gent) Nazioarteko Harremanak ikasi ondoren, zer desberdintasun eta antzekotasun aurkitu dituzu haien artean, eta zure ustez, nola lagundu dizu esperientzia horietako bakoitzak prestakuntzan eta ikuspegi globalean?
Nire ustez, Deustuko Unibertsitatearen eta Groningen eta Ganteko unibertsitateen arteko desberdintasun nagusia ikaskuntzaren ikuspegian datza. Deuston, metodologia gehiago zentratzen zen Espainian ezagutzen dugun eredu tradizionalean: ikasketa independentea eta irakasgaien erritmoari jarraitzeko erantzukizun pertsonala funtsezkoak ziren. Ikaskuntza amaierako azterketen bidez ebaluatzen zen, batez ere, ikasturtean zehar lortutakoa frogatzen baitzuten.
Groningen eta Ganten, aldiz, ikuspegia jarraituagoa eta interaktiboagoa zen. Ebaluazioak ez zeuden azken azterketaren mende, ia astero egindako lan txikien mende baizik, eta horrek ziurtatzen zuen ikasleek etengabe jarraituko zutela curriculuma. Gainera, nire kasuan, ia ez nuen azterketarik izan; kalifikazio gehienak azken proiektuetan oinarritzen ziren, eta horrek ikaskuntza aplikatuagoa eta gogoetatsuagoa sustatzen zuen.
Amaitu aurretik, eskerrak eman nahi dizkizugu zure esperientzia partekatzeagatik. Azken galdera: zer oroitzapen dituzu Deustuko Unibertsitatean Nazioarteko Harremanak ikasi zenituen garai haietatik?
Niretzat, Deustuko Unibertsitateak oso gogoko ditudan gaietan trebatzeko eta, bitartean, gozatzeko aukera eman zidan.
Gogoan ditut kafetegiko tortilla pintxoak, liburutegiko ikasketa arratsalde luzeak, eta lorategiko uneak, egun eguzkitsu gutxi batzuk aprobetxatuz…
Baina, batez ere, gehien baloratzen ditudanak unibertsitatean ezagutu nituen pertsonak dira. Lau urte horiek akademikoki ez ezik, pertsona gisa ere prestatu ninduten eta pozten naiz, lagun on bihurtu zirenekin partekatu ahal izan ditudalako. Haiengan, nire interesen antzekoak zituzten pertsonak aurkitu nituen, eta haiekin gozatu nuen unibertsitate barruan eta kanpoan.
Zortea izan nuen oraindik ere eguneroko harremana mantentzen dudan pertsonekin harremanetan jartzeko modua izan nuelako, nahiz eta gaur egun hainbat herrialdetan sakabanatuta egon, Nazioarteko Harremanak ikasi izanagatik. Zalantzarik gabe, Deustuko Unibertsitatetik daramadan onenaren irudi dira.
