(Paula)… ez dezatela beren burua gutxietsi eta ez dezatela huts egiteko beldurrik izan. Orain, bizitzan ikasi beharra dugu, eta hori proba eginez eta huts eginez baino ez da lortzen.
(Iñigo) Lortu nahi duzun postua duen jendearekin konektatu, haiekin hitz egin, haien profila ikusi eta pixkanaka nahi duzun lekurantz pausoak emango dituzu. Argi eduki behar da mugitzen ez denak ez duela ezer lortzen!
Paulak eta Iñigok unibertsitatean ezagutu zuten elkar, eta bide pertsonala eta profesionala lotu dituzte. Biek egin zuten Deustuko Unibertsitateko gradu bikoitzean, eta Zuzenbidean egin zuten bat. Paula, gainera, Komunikazioan espezializatu da eta Iñigo, berriz, Finantzetan.
Paula (P) eta Iñigo (I), nola erabaki zenuten nazioarteko jauzia egitea, Luxenburgora, hain zuzen ere?
I: Jauzia kasualitatez gertatu zen. Egun batean, Luxenburgon EYn lan egiten zuen pertsona bat LinkedIn bidez jarri zen nirekin harremanetan eta prozesua hastera bultzatu ninduen. Astebete baino gutxiagoan elkarrizketa guztiak arrakastaz pasatu nituen eta nazioarteko abentura honi ekin nion.
P: Aldaketa horren aurrean, denbora pixka bat itxarotea zen gure asmoa, ea Iñigo pozik zegoen eta aldaketak merezi zuen ikustea. Ni, berriz, oso pozik nengoen Arrutin egiten nuen lanean, eta ez zen erabaki erraza izan.
Zuen helmugan zeundetela, Ernst & Youngen taldean sartu zineten, Paula zerga-laguntzaile gisa eta Iñigo arrisku-kapitalaren auditore gisa. Zein erronka eta aukera aurkitu zenituzten lan eta kultura ingurunea aldatzean?
P: Nire kasuan, aldaketaren erronka lan-ingurunean gertatu zen. Bulego ertain batean lan egitera ohituta nengoela, Big4 baten lan egiteko erara egokitu behar izan nuen eta, gainera, hizkuntza eta zerga-araudi aldaketara moldatu. Hala ere, ikaskuntza esponentziala da eta hizkuntzen garapena batera doa.
I: Nire ustez, erronka zure erosotasun-eremutik irtetea da, familia eta lagunak Donostian uztea eta etxetik 1.000 kilometrora joan behar izatea. Baina, azken finean, ez da oso desberdina zure herrialdean lana aldatzea; dinamika eta pertsona berrietara egokitu besterik ez duzu egin behar. Hemen espainiar kopuru handia dago eta Espainia osoko lagun talde ederra egin dugu, baina zorionez, hain herrialde txikian munduko bazter guztietako pertsonak ezagutu ditzakezu. Bestalde, uste dut hemen berton garapen profesionalerako aukera batzuk daudela, zoritxarrez gure herrialdean izango ez genituzkeenak, eta, gainera, bizi-baldintza ekonomiko erosoagoak.
Zuen ikasketak egiten ari zineten bitartean, biok aktiboki parte hartu zenuten ELSA elkartean. Zein neurritan lagundu dizue esperientzia horrek zuen garapen pertsonal eta profesionalean?
P: Uste dut, tresna ona dela unibertsitatean, Europa osoko ikasleak ezagutzeko aukera ematen baitizu. Nire kasuan, nazioarteko batzar batean ezagutu nuen mutil batekin egiten dut orain lan. Gainera, hautaketa-prozesuan oso modu positiboan baloratzen da, egokitzapenaren eta ahaleginaren sinbolotzat hartzen da.
I: ELSA elkarte ona da, eta behar bezala erabiliz gero, tresna sozial berriak lor ditzakezu ingurune erdi profesional batean. Horrekin esan nahi dut kanpotik lan-mundua ezagutzeko aukera ematen dizula, kasu honetan Zuzenbidearena. Azken batean, curriculumetik kanpoko jarduera oro lagungarria da lehen lana lortzeko eta kontaktuak egiteko.
Iñigo, Merkataritzako auditore juniorra izan zinen Deloitten. Nolakoa izan zen esperientzia hori eta nola eragin zuen Luxenburgora joateko hartu zenuen erabakian, Ernst & Youngen Arrisku Kapitalaren Auditore gisa lan egiteko?
Deloitteren Donostiako bulegoan izan nuen esperientzia laburra baina bizia izan zen. Irailean lanean hasi ginen gradudun berrien taldea benetan ona zen, egun gutxi batzuen buruan talde ona osatu genuen. Egon nintzen bost hilabeteetan hobeto ulertu ahal izan nuen auditoretzaren mundua, eta benetan baliagarria izan zen oinarri onarekin Luxenburgora jauzi egiteko.
Paula, graduatu ondoren, Arruti Abogados SLPn lan egin zenuen. Nolakoa izan zen bizitza akademikotik lan-ingurunerako trantsizioa eta zeintzuk izan ziren zure erantzukizun nagusiak bulego horretan?
Mundu akademikotik lan mundurako trantsizioa ezin hobea izan zen. Eduardo Pardo Finantza Zuzenbideko irakaslearen eta Martin Guiroy nire nagusi eta lankidearen eskutik egin nuen, eta haiek buru-belarri aritu ziren ahalik eta gehien ikasi eta eman nezan. Nire zereginak hauek ziren: Ogasuneko erregistroko izapideak egitea, zerga-administrazioaren aurkako demandak idaztea, eta errentaren, sozietateen eta BEZaren kanpainetan parte hartzea. Sektoreko profesional onenetako batekin lan egiteak dakarren zorteaz gain, bizitza osorako Donostiako familia bat dut nirekin.
Zer aholku emango zeniekete Deustuko Unibertsitateko ikasleei, beren karrera profesionala lege eta finantza esparruan hasten ari direnei, batez ere atzerrian hasi nahi dutenei?
P: Aholkatuko nieke ez dezatela beren burua gutxietsi eta ez dezatela huts egiteko beldurrik izan Orain, bizitzan ikasi beharra dugu, eta hori proba eginez eta huts eginez baino ez da lortzen. Motxila esperientzia profesionalez eta pertsonalez beteko dute, eta horrela jakingo dute benetan zer gustatzen zaien eta zer ez.
I: Lehenik eta behin, kontuan hartu behar da ingeles maila onargarria izan behar dela lanean nolabaiteko arintasunez komunikatu ahal izateko, baina ez da beldurtu behar, ez da lexikorik onena behar, ezta ahoskerarik onena ere. Nire esperientziatik, nire aholkua da ez dezatela bakarrik gaurko egunean pentsatu, plan bat garatu behar dute. Eman denbora lan-merkatuari begiratzen, begiratu zer postu interesatzen zaizkizun edo zer karrera profesional garatu nahi duzun, eta, horretarako, egin kontaktu-sare bat. Gaur egun LinkedInekin oso erraza da. Lortu nahi duzun postua duen jendearekin konektatzea, haiekin hitz egitea, haien profila ikustea eta pixkanaka nahi duzun lekurantz aurrerapausoak egitea. Argi izan behar da mugitzen ez denak ez duela ezer lortzen!
Etorkizunerako onena opa dizuegu eta zenbaki honetan parte hartzeagatik eskerrak eman nahi dizkizuegu. Zer oroitzapen dituzue Deustuko Unibertsitateko ikasgeletan izan zineteneko garaiaz?
P: Niretzat unibertsitatea ikasten nuenaz gozatzen nuen lekua izan da. Arantzazurekin izan nituen lehenengo eskolez gogoratzen naiz, eta maite nuena ikasten ari nintzela jakin nuen. Bigarrenik, Granadosekin notarioaren gaitasun memoristikoa zer zen ezagutu nuen eta ia notariotzako oposaketak egiteko erabakia hartzera eraman ninduen. Hirugarrenean, Paisan bezalako irakasle handiak izan nituen, beti irekita Zuzenbideko lehiaketetan laguntzeko. Zorte handia izan dugu bi zergalaririk onenek, Eduardok eta Josebak, eskolak eman dizkigutelako. Haiei zor diet adar honetan aritzea. Komunikazioari dagokionez, Elviraren eskutik ikasi nuen zein zaila den argi eta zehatz idaztea, eta Achonek korronte politiko desberdinak ezin hobeto azaltzen zituen. Azkenik, Ramiro gogoratu nahi nuke: unibertsitateko azken urtean utzi gintuen, baina beti gogoratuko dugu nolako grinaz ematen zituen eskolak.
I: Zalantzarik gabe, nire oroitzapenik onena da nire neskalaguna, Paula, klasean ezagutu izana eta urte hauetako ibilbideaz elkarrekin gozatu izana. Bestalde, zuzenbideko klaseen oroitzapen atsegina gordetzen dut, irakasle apartak izan genituela uste dut. Oso esperientzia aberasgarria da zuzenbidean hain ikuspegi desberdinetatik aritzen diren irakasleak izatea, notarioak, bulego onenetako bazkideak edo kargu politikoren bat dutenak. Asko gogoratzen naiz Granados, Eduardo, Joseba, Mingot, Dan, Gonzalo eta zalantzarik gabe Ramiro Álvarezen (GB) irakasgaiez Horiek guztiek arrastoa utzi dute nigan. Gogoan ditut, halaber, eskolazain guztiak eta kafetegiko langileak, beti gurekin hitz egiteko tartetxo bat atera eta azterketak baino lehen animatzen gintuztenak. Eta, azkenik, gradu bikoitzeko ikaskideak, bereziki Martin, Mattin eta Ruiz. Oso ondo pasatu dugu elkarrekin, bai gelan eta bai kanpoan, eta bizitza osorako adiskidetasuna dut haiekin.
