…Deustuko Unibertsitateko nire azken uneez gehiago jabetzea gustatuko zitzaidan. Konturatu gabe, Vienara joan nintzen erasmusa egitera, eta gero Kyotora eta han geratu nintzen. Hala gertatu zen, baina ez nuen hala izaterik espero. Konturatu orduko, Deustuko azken klasea hartua nuen, azkena izango zela jakin gabe. Egia esan, gustatuko zitzaidan jakitea; une hori gehiago aprobetxa nezakeela sentitzen dut .
Zorionak Turismoan graduatu zarelako eta International Trade Skills programa gehigarria egin duzulako, kudeaketa eta plangintza turistikoaren nazioarteko ikuspegia eskaintzen duena, ikuspegi estrategikoa eta ikuspegi etiko eta jasangarria duten nazioarteko turismoko profesionalen beharrari erantzuteko. Nola lagundu dizu zure prestakuntza akademikoak Japoniako merkatuan sartzen, lehenik praktiketako ikasle gisa eta ondoren Kyotoko Ritz Carlton Hotelak kontratatuta?
Japoniako lan-merkatuan sartzeko orduan, uste dut egoeraren berri ona nuela sartu nintzela eta, kasu honetan, bereziki hotelen industriarekin eta merkatuaren egiturarekin lotutako ikasgaiei esker izan zen, eskaintzaren eta eskariaren ikuspegia ezagututa. Mundu osoan ezaguna eta ondo finkatuta dagoen enpresa baten eskutik, Marriott enpresarenetik, sartzeak erakutsi dit zein diren hotelen plangintzan eta kudeaketan kontuan hartu beharreko indarguneak, sektoreko beste esparru batzuk alde batera utzi gabe, hala nola ekitaldien kudeaketa. Kasu honetan, The Ritz-Carlton marka bat da, bere aterkipean arlo asko biltzen dituena turismoari dagokionez, eta horiek kudeatzen eta elkarrekin erlazionatzen jakitea konplexua bezain beharrezkoa da.
Baina, beste gauza bat ere nabarmendu behar dut: unibertsitatean egin dudan bideak balio izan dit ekina izaten lagundu didaten lan-metodoak eskuratzen eta jendeari eta lankideei begira bikain aritzeko: aurkezpenei esker, jende berriarekin harremanetan aritzeko beldurrik ez izaten; taldeko lan ugariei esker, lantaldeetan moldatzen eta lan egiten; entzuten eta besteen beharrei erantzuten, lanak egiteko ekina izaten, eta abar. Egia da, ordea, trebetasun eta gaitasun horiek zein puntutaraino garatu eta jarraitu bakoitzaren esku dagoela. Ni nahiko metodikoa naiz eta dena kontrolpean eramatea gustatzen zait, baina kontuan hartu behar dugu turismoaren industrian gaudela eta azken orduko aldaketak oso ohikoak direla.
Praktiketan egoteari edo enpresan kontratatuta egoteari dagokionez, esan behar dut, lortu dudan prestakuntzari esker, ez dudala aldaketa handirik nabaritu. Nire praktikek hasieratik industriarekin aurrez aurre garatzeko aukera eman zidaten, lanaldi osoko langile batek “Guest service” sailean bete behar dituen zereginak betez. Beraz, orain kontratatuta nagoenez, ezagutza handiagoa dudala nabaritzen dut, baina sei hilabeteko aldi horri esker lortu eta hobetu dudala uste dut.
Jakintzari, sektoreari buruzko nozioei, lan-ohiturei esker.
Bezeroaren arretarako zerbitzuan egin zenituen praktiketan, zer erronka nagusiri egin zenien aurre eta nola gainditu zenituen?
Nabarmendu nahi nuke praktika horiek hasieratik eman zidatela aukera zeregin guztiak ikusteko eta betetzeko. Hau da, aukera ematen zidaten, ni nola moldatzen nintzen kontuan hartuta, lanaldi osoko langile batek egiten dituen lan berak egiteko. Beraz, halako praktika bete-beteak egiteak erronka asko ere baditu, eta are gehiago hain herrialde desberdina izanik.
Lan egiteko moduetara eta kulturara egokitzea izan zen gainditu beharreko lehen oztopoa. Baina ez zen korapilatsuena izan, ikasteko eta denbora emateko aldez aurreko jarrerak nola jokatu behar nuen ulertarazi zidalako. Hala ere, nire lana nola egin behar nuen banekiela, gehien kostatu zitzaidana nire lankideen mesfidantzari aurre egitea izan zen, japoniarra ez izate hutsagatik. Horri oraindik ere aurre egiten ari naiz, eta, zeregin bat behin eta berriro egin arren, askotan “double check” egiten didate, baita gaur egun organigraman nire azpitik dauden japoniarrek ere.
Hizkuntza da, halaber, egunez egun aurrean dudan beste oztopo nagusia. Bezero japoniar asko ibiltzen dira nik lan egiten dudan tokian, eta askotan ez gara puntu komun batera iristeko gai, batzuetan, nik japonieraz ez dakidalako eta haiek ingelesez ez dakitelako. Hori enpresa barruan ere gertatzen zait. Hotelean langilerik gehienek ez dute ingelesez hitz egiten eta, beraz, zeregin bat egin nahi izateak lan bikoitza eskatzen dit. Hoteleko lanak talde lana du oinarri eta elkar ulertzen ez dugunean, akats asko egiteko arriskua dago. Nire kasuan, ez dut halakorik egin nahi, eta hemen ere hizkuntzak eragin nabarmena du. Nola konpontzen dudan? Zorionez, konfiantza handia dut nire gaitasunetan, eta emaitza ona izateko gai naizela frogatzea lortu dut, betiere ulertzen lagunduko didan norbait eduki beharrik izan gabe. Behatzaile ona naiz, metodoak buruz ikasten ditut eta, kasu batzuetan, sukalderaino sartu behar badut, nahiz eta hura ez izan nire saila, sartu egiten naiz, bezeroari balio handiagoa eskaintzeko beharrezkoa bada.
Zein dira zure ardura eta zeregin nagusiak Ritz Carlton Hoteleko Voyager gisa? Zer berariazko trebetasun ari zara garatzen programa honen bidez?
Voyager programaren ardatza hoteleko sail guztietan txandakatzea da, zuzendaritzaren ikuspegitik. Hau da, sail bakoitzean managerrak gidatzen nau beti, eta haren erantzukizun berberak hartzen ditut. Programa hau eskaini zidatenean, nigan konfiantza ere jarri zuten zeregin horiek nire esku uzteko eta, beraz, horiek ahalik eta ondoen ulertzeko eta ahalik eta ondoen betetzeko ardura hartzea da nire helburu nagusia.
- Pertsonen kudeaketa.
- Nire kideen errespetua lortzea.
- Sail bakoitza nola dagoen besteekin konektatuta ulertzea.
- Sailaren finantzak aztertzea.
- Sail bakoitza bezeroaren bidaia-prozesuaren zein zatitan dagoen ulertzea.
- Sailaren errentagarritasunik handiena lortzea.
- Sailaren barruan salbuespeneko kasuekin lotutako zereginak sortzen eta kudeatzen parte hartzea (talde handien erreserbak, gure hotelean ostatu hartzen duten VIPak, etab.).
- Egoera zailenetan aurpegia eman behar dutenetako bat izatea.
- Denboraren kudeaketa.
- Hizkuntza berriak.
- Komunikazio-metodo eraginkorrak.
- Dagoeneko ikasitakoa berriro ikastea.
Horiek dira garatzen ari naizen trebetasun ugarietako batzuk eta, aurretik dudan urte eta erdi honetan, garatzen jarraituko dut. Are gehiago, ikasteko asko geratzen zaidala jabetzen naizen bezala, jabetzen naiz inoiz ez diogula ikasitzat jotzen dena ikasteari uzten. Zintzoki uste dut beti dagoela hobetzeko tartea eta horrek mantentzen nau beti bikaintasunaren bila. Horrek beti motibatzen nau, baina batzuetan maila pertsonalean une txarrak ere pasarazten dizkit, jakina denez, beti ezin garelako bikainak izan. Baina azpimarratu behar dut, gutxienez, beti bikaintasuna bilatzen saiatu behar dugula zeregin bakoitzean.
Berrikuntza eta ekintzailetzako trebetasunetan ere espezializatu zara. Zure ustez, nola uztartu ahal izango dituzu etorkizunean esperientzia eta jasotzen ari zaren espezializazioa
Argi dut esperientzia honek hiru gauzatarako balioko didala: lehenengoa, esperientzia eta ospea irabazteko, ezaugarri horiek oso kontuan hartzen diren sektore batean, zeinetatik gauza positibo asko atera baitaitezke; bigarrena, luxua bere distirarik handienean esperimentatzeko, Asiako hotelik onenetako batean eta hiru aldiz jarraian Japoniako hotelik onena izan denean, eta, azkenik, ulertzeko nola funtziona dezakeen ostalaritza eta hotel negozio konplexuak. Hori guztia garapen pertsonal handiari eta herrialde ezberdin batean izateari loturik, bi aldiz azkarragoa da.
Beraz, horrek ezagutza handia ematen dit nire garapen profesionalean, eta, egia esan, etorkizunean industriarekin lotutako negozioren batean hasi nahiko nuke. Gaur egun, ez daukat % 100ean argi zertan hasi edo inbertitu nahiko nukeen, baina erabakita daukat zein bidetatik jo. Ondorioz, berrikuntzari eta ekintzailetzarako trebetasunei buruz lortu nuen ezagutzak eta voyager izateak ekarriko didan ezagutzak aukera emango didate ekiteko edo inbertitzeko erabakia hartzen dudan horretan arrakasta izateko aukerak areagotzeko. Jakina da ekitea beti dela zaila eta gehienetan porrot egiten dela, baina ziur nago ezagutza horiek arrakasta izateko aukerak nabarmen haztea ekarriko didatela.
Gainera, espezializazio horrek lagundu egiten dit zenbait aldaketa inplementatzen; nire ustez hobetzeko tartea badago.
Eskerrak ematen dizkizugu zure esperientzia partekatzeagatik. Bukatzeko, esango zeniguke zer oroitzapen eraman dituzun Deustuko Unibertsitateko ikasle izan zinen garaiaz?
Egia esan, Unibertsitateko oso oroitzapen ona daukat. Ez bakarrik egin nituen eta gaur egun mantentzen ditudan lagunengatik, baita irakasleekin egin nuen harremanagatik ere. Beti sentitu izan naiz oso ondo babestuta, eta klasera joatea, gehienetan, gustagarria izan da. Argi dago ikasgai batzuk gehiago gustatzen zitzaizkidala eta beste batzuk gutxiago, baina uste dut denetatik beti atera daitekeela zerbait positiboa. Gainera, Unibertsitatean nire egungo bikotekidea ere ezagutu nuen, Ane Zabala. Zuzenbidea eta Lan Harremanetako gradu bikoitza ikasten ari da, eta esan behar dut nire euskarri nagusia izaten ari dela, nire familiaz aparte, bizitzen ari naizen esperientzia berri honetan.
Baina, zerbait nabarmendu nahi dut: Deustuko Unibertsitateko nire azken uneez gehiago jabetzea gustatuko zitzaidan. Konturatu gabe, Vienara joan nintzen erasmusa egitera, eta gero Kyotora eta han geratu nintzen. Hala gertatu zen, baina ez nuen hala izaterik espero. Konturatu orduko, Deustuko azken klasea hartua nuen, azkena izango zela jakin gabe. Egia esan, gustatuko zitzaidan jakitea; une hori gehiago aprobetxa nezakeela sentitzen dut “.
Baina, oro har, oso pozik nago Unibertsitatearekin, maila pertsonalean eta profesionalean egin didan ekarpenagatik. Nik ere hari ekarpena egin izana espero dut.
