Datorren maiatzaren 30ean, Ingeniaritza Fakultateak Deustuko Unibertsitateko Informatikako Ingeniaritzako 2000ko promoziokoen graduazioaren 25. urteurrena ospatuko du. Berriro aurkituko dute elkar aurrez aurre, aspaldiko garaiak gogoratuko dituzte, berriro elkartzeak ematen duen poza ospatuko dute eta, zergatik ez, esperientziak partekatuko dituzte eta etorkizunean lan edo enpresa harremanak lortzeko baliagarriak izan daitezkeen harreman-sareak sortuko dituzte. Hau da, networking-a sendotuko dute.
Ehun eta berrogeita hamar pertsona inguruk parte hartzea espero da. Duela mende laurden bat ikasketak hasi eta amaitu ondoren, aholkularitzaren munduan eta, batez ere, Madrilen, karrera profesionala hasteko mundu horretan murgiltzea erabaki zutenek, orain, beren dedikazioari, ahaleginari eta jarraikitasunari esker, IKTen eremu zabal-oparoa eta etorkizun handikoa izaten lagundu dute, arlo guztietan.
Ekitaldia unibertsitateko Paraninfoan hasiko da. Pertsona askok inbestidura ekitaldia, ikasketen amaierakoa, gogoratu ahal izango dute. Asier Perallos dekanoaren ongietorriaren ondoren, aurkezpen labur bat egingo da, iraganeko eta gaur eguneko oroitzapenekin eta, azkenik, promozioaren argazki handi bat.
Ondoren, taldeka, unibertsitateko lekurik esanguratsuenetako batzuetatik eta fakultateko espazioetatik, ESIDE eraikinetik, ibilaldi bat egingo dute. Orain hogeita bost urte ikasketak amaitu zituzteneko fakultateko eta unibertsitateko guneak eta espazioak ez dira askorik aldatu, itxura batean (Paraninfoa, Kapera Gotikoa); beste batzuk apur bat aldatu dira denboran zehar (klaustroak, esaterako); baina beste batzuk nabarmen aldatu dira (Memoria plaza edo Xabier eraikina). Fakultateari dagokionez, gradu eta graduondokoen egungo eskaintza zabala ezagutzeko aukera izango dute, baita orain dagoen laborategien aniztasuna ere. Alumni hauek Informatikako Ingeniaritzako ikasketak amaitu zituztenean, fakultatean ingeniaritza tekniko berriak ezartzen hasiak ziren. Gaur egun, Ingeniaritza Matematikoa, Datuen Zientzia eta Adimen Artifiziala, Ingeniaritza Biomedikoa, Robotikako Ingeniaritza eta ingeniaritza konbentzionalenak irakasten dira.
Amaitzeko, taldeak klaustroan bilduko dira koktel bat partekatzeko.
Jarraian, oroitzapenezko topaketa horretara bertaratuko diren pertsona batzuen lekukotasuna dugu: Ruth Blanco González, Gorka Elexgaray Cruz, Rhut González Pileño eta Jon Villamil Zeberiorenak.
Eskerrik asko Deusto Alumni Time aldizkariaren ale honetan parte hartzeagatik!
Nola aldatu dira teknologiak duela 25 urte graduatu zinenetik eta nola eragin dio horrek zure ibilbide profesionalari?
Ruth: Teknologia etengabe eboluzionatzen ari da, eta horrek erraztu du, adibidez, ordenagailu eramangarriak egunetik egunera txikiagoak eta arinagoak izatea, informazio gehiago biltegiratzea, telelana egitea eta/edo etengabe ikasten egotea.
Gorka: Normalena izango litzateke AAri buruz eta horrek zabaltzen dizkigun aldaketa-itxaropen guztiei buruz hitz egitea; baina, egia esan, nire ustez deigarriena da garatzaileok hardwarearen aurrerapen guztiak behin eta berriz deuseztatzeko gai izan garela, gero eta aplikazio konplexuagoak eta eraginkortasun gutxiagokoak eginez.
Hori zoragarria da gure karrera profesionaletarako, beti puntu berean gaudela ematen duelako, baina gero eta beharrezkoago bihurtzen ari gara. Lehen friki zarpail batzuk ginen, bazterrak nahastean ordu erdi bat galarazten zizutenak inprimagailuaren ilaran. Orain jende garrantzitsua gara: gai gara jendea aireportu batean hiru egunez bertan behera botata uzteko, edo herrialde bateko ekonomia desegonkortzeko “memecoin” batekin.
Deigarria egiten zait, era berean, nola lortu dugun dena bateratzea energiaren erabilera maximizatzeko. Laburbilduz: duela 25 urte banda zabalera xahutzen genuen testu lauaren ordez HTML posta bidaliz, eta orain banda zabalera xahutzen dugu TikTok bideoetan makillaje tutorialak eginez. Dena hazi da modu esponentzialean… zelako gauzak!
Rhut: Jauzi teknologiko handia egon da urte hauetan eta horrek, gainera, jauzi sozial handia ekarri du komunikatzeko moduan, aisialdian…
Karreran geundenean, posta elektronikoko helbideak baino ez genituen, unibertsitatekoak, eta mugikorrak zabaltzen hasiak ziren eta SMS bat bezalako zerbait bidaltzen hasita zeuden. Oso berria zirudien. Garai hartan posta arrunta erabiltzen genuen oraindik eta postontziari ilusioz begiratzen jarraitzen genuen. Bideo-deiak, orain egiten dugun moduan edukiak partekatzea, komunikatzeko, ordaintzeko, harremanak izateko modua… Harrigarria izan da bilakaera hori guztia erabiltzaile gisa eta lanean bizitzea, eta zaila da 25 urte barru non egongo garen imajinatzea.
Jon: Teknologiek tximistak baino bilakaera azkarragoa izan dute. Estralurtar zarata zuten modem konexio moteletatik ahalmen handiko 5G eta WIFI konexioetara igaro gara. Android eta iPhone telefono mugikorrek Blackberry eta Nokia aitzindariak ahaztarazi dizkigute, 2000. urtean Nokia nagusi bazen ere snakearekin. Gizarte sareek komunikatzeko eta harremanak izateko modua aldatu dute. Ibilgailu elektrikoa eta autonomoa hor ditugu. Objektu guztiak elkarrekin komunikatzen direla dirudi, edozein hardwareri bizia emanez. Teknologia hainbesteraino demokratizatu da, non edonork baitauka adimen artifiziala bere esku.
Programazio-lengoaien eta framework-en planoan aukera asko agertu dira, baina gure garaiko bi lengoaia oso garrantzitsuak dira oraindik ere: Java eta Python. Gainera, AAren bilakaerarekin eta automatizazioarekin garrantzia hartu dute.
Nire kasuan, bizitza profesionaleko azken 20 urteak Bilboko Batura Mobile enpresan egin ditut, enpresentzako aplikazio mugikorren garapenean espezializatuan. Hasi ginenean ez zegoen datuen tarifarik eta modelo gutxi batzuek baino ez zuten bluetootha. Gaur egun, gure mugikor ahaztezina ordenagailu txiki sofistikatu bat da, gutxi batzuetan telefonoz hitz egiteko erabiltzen duguna. Era askotara komunikatzeaz gain, etxeko gailuak erosten ditugu, etxeko gailuak urrutitik kudeatzen ditugu, gure osasuna monitorizatzen dugu, ia vintage erako objektuak erabiltzen ditugu, esaterako linterna, irratia eta iratzargailua, eta San Mamesen ere sar gaitezke!
Informatikako Ingeniaritzako prestakuntzan garatu zenituen gaitasunetan, zein gertatu zaizkizu baliagarrien zure ibilbide profesionalean zehar, sektore horretan izandako aldaketa sakonak kontuan hartuta?
Ruth: Batez ere, sistemen eta sareen adarrean espezializatu nintzen, eta konturatu nintzen programazioan ez nintzela hain ona, baina jabetu nintzen ordenagailuen barrenak “destripatzea” edo haien osasuna ezagutzea zela gehien gustatzen zitzaidana. Eta horrela garatu nuen nire ibilbide profesionala sistemen eta sareen monitorizazioaren arloan. Ingenieriadelamor.es-eko nire ekintzailetzan informazioaren analista gisa ere erabili dut, alderantzizko berringeniaritza eginez.
Gorka: Beno, egia esan, gazteei esango nieke ez alferrik galtzeko oinarrizko ezagutzak ikasteko aukera, iraungitzen ez diren horietakoak. Horrek markatzen du aldea, aldaketek herrestan eramaten dutenaren eta aldaketok ulertzeko eta asimilatzeko gai denaren arteko aldea.
Rhut: Batez ere, uste dut karrerak geure burua hezten eta antolatzen duela, gero beste informazio mota bat xurgatzeko. Ezagutza zehatzak baino gehiago, gero mundu profesionalean moldatzeko gaitasuna ematen digula uste dut.
Jon: Ez ditut gaitasun guztiak gogoratzen, baina AA generatiboan oinarrituta, esaten didate nagusiak gaitasun teknikoak direla, analitikoak eta kudeaketa edo talde lana.
Esango nuke kudeatzeko gaitasunak direla zalantzarik gabe gehien lagundu didatenak, baina betiere taldeen ikuspegian eta gaitasun teknikoen oinarrizko ezagutzan oinarrituta. Programazio lengoaiak, sareak, komunikazioak, AAren nozioak eta, bereziki, datu-baseekin edo datuarekin lotutakoak.
Azken horiei gehitu behar zaizkie pentsamendu logikorako gaitasun analitikoak, prozesuen hobekuntza eta datuen analisia. Esango nuke, horiek guztiek lagundu didatela gehien Kudeaketaren ikuspegitik erabakiak hartzeko orduan.
Zer espero duzu oroimenezko topaketa honetatik?
Ruth: Ikaskideak eta irakasleak ikustea eta haiekin esperientziak partekatzea. Azken batean, bakoitzak modu batean bizi izan du denboraldi hau, eta beti da pozgarria jakitea nola dauden gainerakoak, batzuk azken 25 urteotan ikusi ez ditudanak eta, beste batzuk, gehiago ikusi ditudanak, beste eremu pertsonal zein profesionaletan elkartzen garelako.
Gorka: Egia esan, ez dakit. Ea zer gertatzen den, ikusiko dugu. 50. urteurrena urruti samar ikusten dut; beraz, 25. urteurrenean ez banengo, aukera bat galdu izanaren sentsazioa izango nuke.
Rhut: Ilusio handia egiten dit Unibertsitatera itzultzeak. Duela urte batzuk itzuli nintzen, Deustuko Ikastetxe Nagusiaren 50. urteurrena ospatu zenean. Baina beti da ona aitzakia bat izatea Bilbora itzultzeko. Karrerako jendea ikusteko aukera paregabea dela uste dut, eta kasu askotan errepikaezina. 25 urte hauek instant batean igaro dira; baina, berez, denbora asko da.
Jon: Oso berezia izango da. Espero dut topaketa hau aukera bikaina izatea berriro elkartzeko eta gure unibertsitate garaiko oroitzapen bereziak berpizteko. Zirraragarria izango da esperientziak partekatzea eta 25 urte hauetan lanbidean eta pertsona moduan nola eboluzionatu dugun ikustea. Turbo Pascalen bilakaera teknologikoari buruzko eztabaidak ere eguneratzearen parte izango dira, ziur.
Nire kasuan, Unibertsitatearekin harreman pixka bat izan badut ere, gehienbat urrutitik eta ekitaldietan irakasleekin elkartu naizelako izan da. Hori dela eta, instalazioak berriro zeharkatzeak eta 5 urtez prestatzen eman genituen eraikin eta espazioetan izandako aldaketak ikusteak izugarrizko ilusioa egiten dit.
Kontatuko zeniguke zer oroitzapen gordetzen dituzun Deustuko Unibertsitateko ikasgeletan emandako urteez?
Ruth: Oso oroitzapen polita daukat, nire ametsetako unibertsitatea zelako. Gogoan dut oraindik onarpen gutuna iritsi zitzaidanekoa, pozaren pozez, sekulako negarraldia egin nuen. Eta gero, eraikin batetik bestera pasatzea eta nire ikaskideak ezagutu nituenekoa. Oso oroitzapen ona dut. Era berean, ikasturteetan aurrera egin ahala, lehen urtean baino gehiago gustatzen zitzaizkidan ikasgai berriak izaten nituen; adibidez, Fisikan ez nintzen batere ona, eta Sistema Eragileak izugarri gustatzen zitzaizkidan.
Pixkanaka irakasleak ezagutzea eta ikaskideekin elkartu eta apunteak partekatzea. Oso etapa polita da. Ni, gainera, arratsaldean joaten nintzen eta izugarri gustatzen zitzaidan ordutegia, nahiz eta gero azterketetan asko sufritzen nuen, zezenak harrapatzen ninduelako eta asko estutzen nuelako neure burua huts ez egiteko, urtez urte atera nahi nuen-eta.
Gorka: 1) Lehen mailako ikasle ginela, bosgarren mailako eskola batean sartu ginen, Internet izeneko gauza berri hura zer zen ikusteko.
2) Hiru ikaskideren artean Simupic delakoa garatu genueneko istorioak, klaseetan erabili zen mikrokontrolagailu baten simulagailua. Ondo egon zen gruppie pila itzelak korridoreetatik segika izatea… beno… egia esan, azken hori ez zen gertatu, baina gure garaiari aurrea hartu geniolako da.
3) ESIDE astea. Jendeak oraindik gogoratzen nau Gran Wyomingen paperagatik… Egia esan, niretzat oroitzapenik onena Tetris bat benetako tamainan muntatu nuenekoa da oroitzapenik onena. Beti esan nahi izan dut: “neuk ekarri nuen Real Tetris Euskadira!”
Rhut: Nire kasuan, bizitzako unerik onenetakoen artean gogoratuko ditut. Avilakoa nintzenez, lehenengoz irten nintzen etxetik, horrek esan nahi duen guztiarekin: beldurra eta ilusioa % 50ean. Pertsona gisa prestatzen lagundu zidan, lanbidean laguntzeaz gain, eta pertsona moduan garatzen gehien eragin didan bizitzako etapetako bat izan da. Jakina, garai ahaztezina, beti maitasun handiz gogoratuko dudana.
Jon: Oso oroitzapen onak ditut guztiaz eta guztiez. Ikaskideekin hasita, oraindik mantentzen ditudan lagunak aipatuko nituzke. Ezin ditut ahaztu arkitekturako laborategiko ikaskideak eta irakasle guztiak.
Gogoan dut bata bestearen gainean zanpatuta hasi ginela kafetegiko eraikinean: 600 lagun inguru ginen urteko, baina berehala inauguratu genuen ESIDE eraikina, erosotasun guztiekin. Gardenkien proiektagailua zuten klaseak ziren okerrenak niretzat, nahiz eta Konpiladoreak ematen zuen jeinu batenak baino hobeto ulertu (hura beste galaxia bateko esfera bat zen)… baina hor zegoen kafetegia estualditik irteteko. Ezin ditut ahaztu Angel, Gorka eta haien familia osoa, beti aurpegi onez. Garbiketako, idazkaritzako langileak eta eskolazainak ere ezin ditut ahaztu: Carlos eta, bereziki, Dani, beti laguntzeko prest baitzegoen.
Nire kasuan, zortea izan nuen Susana Romerorekin Arkitektura laborategietan lan egin eta lagundu ahal izan nuelako. Instalazioak inauguratu genituen eta asmo handiko erosketak egin ziren: osziloskopioak, testerrak… Ariston board-ekin eta irudimen pixka batekin hasi ginen. Zoragarria zen hura!!! PIC bat, led bat, lcd bat, burrunbagailu bat eta 4 kablerekin, 10 mihiztatze lerro programatzen ziren, eta garbigailu bat, mikrouhin labe bat edo garaje bateko atea izan zitekeen.
Mikrobotak aurrerapen handia izan ziren. Beste liga bat ziren. Talde lana sustatzen zuten, eta ondo egiteko harra pizten ziguten barruan. Bere burua ebaluatzen zuen. Ibili edo ez ibili, eta marraztutako zirkuituan edo bere kasa, beti geratzen zen Microbot originalenaren saria ere.
